«Ξεκίνησα την έρευνά μου ...
περισσότερο από την ιδιότητα του Χημικού που
ήθελα να εξιχνιάσω ένα τέτοιο πεδίο. Ειλικρινά πριν το ξεκινήσω δεν
γνώριζα τα περισσότερα από αυτά τα οποία τώρα γνωρίζω. Ότι τελικά η
βάση, το κέντρο του να είναι κανείς ερωτευμένος βρίσκεται στον
εγκέφαλο»!Ποιοι είναι οι πρωταγωνιστές της χημείας του πάθους;
«Είναι πρώτα απ’ όλα οι οσμές, εφόσον μιλάμε για χημεία. Οι οποίες οσμές άλλοτε τις αναγνωρίζουμε και μπορούμε να τις εντάξουμε σύμφωνα με τη μνήμη μας σε κάποιες κατηγορίες, όπως ας πούμε το άρωμα ενός λουλουδιού, η μυρωδιά των ρούχων μας, και άλλες από αυτές δεν τις αναγνωρίζουμε συνειδητά, αλλά επηρεάζουν τον εγκέφαλό μας υποσυνείδητα. Εδώ εντάσσονται οι φερομόνες, οι χημικοί αγγελιοφόροι του έρωτα.
Προχωρώντας τώρα κάτω από τον νέο φλοιό, τον καινούριο εγκέφαλό μας στον οποίο γίνονται οι συνειδητές σκέψεις, αυτές οι πληροφορίες που κουβαλάνε οι χημικοί αγγελιοφόροι του έρωτα μεταφράζονται σε νευρικούς ηλεκτρικούς παλμούς που φτάνουνε όπως είπα προηγουμένως, μέχρι τον υποθάλαμο.
Στον υποθάλαμο εκρήγνυται μία ορμόνη που θεωρείται η εξαγγελτήρια ορμόνη του έρωτα. Με τη σειρά της επηρεάζει την υπόφυση που θα πρέπει να επηρεάσει γενετικούς αδένες και ταυτόχρονα εκκρίνονται οι νευροδιαβιβαστές, που δυναμώνουν αυτό το βίωμα, γιατί έρχονται και ερεθίζουν τα συγκινησιακά κέντρα του εγκεφάλου μας. Εκεί δηλαδή που εστιάζονται τα συναισθήματα, οι συγκινήσεις και όλα αυτά που δίνουν τις διαφορετικές αποχρώσεις στο πώς βιώνει ο καθένας το ερωτικό του πάθος».
Νομίζετε ότι θα μείνετε για πάντα ερωτευμένοι; Αδύνατον!
«Πρώτα απ’ όλα θα ξεκινήσω από τους πρωταγωνιστές που κυριαρχούν στο πάθος. Μάλιστα τελευταία ανακαλύφθηκε και ένας άλλος που ονομάζεται φαινιοθηλαμίνη ΡΕΑ, που λειτουργεί και στο νέο φλοιό μας, δηλαδή στις περιοχές του εγκεφάλου που έχουν να κάνουν με συνειδητές επιλογές, αλλά και στους αρχαιότερους εγκεφάλους μας, εκεί που βρίσκονται τα ένστικτα και οι συγκινήσεις.
Η ΡΕΑ λοιπόν, που είναι η συντόμευση του ονόματός της, θεωρείται μαζί με τους άλλους παράγοντες, όπως είναι η ντοπαμίνη, η νεδρονεναλίνη, υπεύθυνη για αυτήν την τρέλα που αισθανόμαστε όταν είμαστε ερωτευμένοι. Όμως λόγω του ότι κρατάει σε μία διαρκή διέγερση τον εγκέφαλο, το νευρικό σύστημα τη συνηθίζει, και μετά από κάποιο χρονικό διάστημα παύει να δρα στη σκέψη μας, στα συναισθήματά μας τόσο δυναμικά όσο δρούσε στην αρχή».
«Έρωτας: μια φαγούρα 4 ετών!!!!!!»
«Λόγω των χημικών διεργασιών που δημιουργούνται στον εγκέφαλό μας, ο έρωτας διαρκεί συγκεκριμένο χρονικό διάστημα και φθίνει με τον χρόνο; Μάλιστα η ανθρωπολόγος Έλεν Φίσσερ, έχει διατυπώσει το εξής χαριτωμένο: ότι τελικά πρόκειται για μία φαγούρα τεσσάρων χρόνων το πολύ. Τόσο διαρκεί. Δηλαδή τα όριά του είναι από οχτώ μήνες έως τέσσερα χρόνια. Τόσο αντέχει ο εγκέφαλος να βρίσκεται κάτω από τη δυναμική επίδραση αυτών των ουσιών. Με κυρίαρχη όπως ανέφερα τη ΡΕΑ. Τη φαινιοθηλαμίνη.
Από εκεί και πέρα, τα πράγματα δεν είναι σίγουρα απογοητευτικά, γιατί πάλι σε επίπεδο βιοχημείας – γιατί ο έρωτας είναι ένα πολύπλοκο φαινόμενο – δεν μπορούμε να πούμε ότι είναι μόνο θέμα βιοχημείας για τον άνθρωπο, εκκρίνονται άλλες ουσίες, ουσίες καθησυχαστικές, ουσίες που μας πλημμυρίζουνε με τρυφερότητα και ζεστασιά, και μία από αυτές ονομάζεται ωκυτοκίνη».
Το μυστικό για να διατηρηθεί η σχέση!
«Η Έλεν Φίσσερ λέει επίσης το εξής χαρακτηριστικό: ότι αν θέλετε να διατηρήσετε την τρυφερότητα ανάμεσα στο ταίρι σας και σε εσάς, και έχουν περάσει κάποια χρόνια, και εφόσον βέβαια η σχέση είναι σχεδόν υγιής, φροντίστε να έχετε συχνά σωματική επαφή. Και όταν λέει σωματική επαφή δεν εννοεί μόνο τη σεξουαλική επαφή, αλλά και το χάδι, το να ακουμπήσεις τον άλλον, να του χαϊδέψεις τα μαλλιά, να του δώσεις ένα φιλί, γιατί με ερέθισμα αυτή την επαφή, το σώμα πλημμυρίζει από την ωκυτοκίνη που είναι η ορμόνη της τρυφερότητας και του αγκαλιάσματος. Άρα λοιπόν σε επίπεδο Βιοχημείας εάν το καταφέρουμε αυτό, τότε η σχέση αντέχει και έχει και ζωή».
Μονογαμικοί είναι μόνο οι… αρουραίοι!!!
«Υπάρχει ένα είδος αρουραίου το οποίο όπως αποδεικνύουν οι επιστήμονες είναι μονογαμικό. Και είναι μονογαμικό γιατί στο αίμα του τα επίπεδα της ωκυτοκίνης είναι πολύ υψηλά. Εμείς (οι επιστήμονες) με τη σειρά μας κάνουμε μία, τηρουμένων των αναλογιών, αναγωγή αν θέλετε, όσον αφορά τη δράση αυτής της ορμόνης στην επιλογή ενός ή περισσοτέρων συντρόφων. Όποιο ζώο δηλαδή έχει τη συγκεκριμένη ορμόνη είναι μονογαμικό. Σχετίζεται με αυτό το πράγμα. Με την αποκλειστικότητα. Σκεφτείτε ότι σαν ορμόνη πλημμυρίζει το σώμα της μητέρας στη φάση της γαλακτοφορίας».
Έρχεται η ένεση που θα μας κάνει πιστούς!!
«Αυτή η ορμόνη υπάρχει και στον άνθρωπο σε διάφορα όμως επίπεδα. Τα επίπεδα των ορμονών διαφοροποιούνται ανάλογα με τον οργανισμό του ανθρώπου. Όμως, τα συντηρούμε εφόσον έχουμε κατά νου ότι πρέπει να ανταλλάσσουμε τη σωματική επαφή, το χάδι, την τρυφερότητα… Με άλλα λόγια, να μην ξεχνιόμαστε.
Πάντως, η δυνατότητα απελευθέρωσης ωκυτοκίνης μέσα στο σώμα μας υπάρχει σε όλους τους ανθρώπους.Δεν έχουμε φτάσει όμως στο σημείο της απόλυτης βεβαιότητας να πούμε ότι μόνο και μόνο επειδή τα επίπεδα της ωκυτοκίνης στο αίμα μας είναι ψηλά, έχουμε την τέλεια σχέση, έχουμε την σχέση που βασίζεται στη μονογαμική επιλογή.
Υπάρχει βεβαίως περίπτωση κάποιος να αυξήσει τα επίπεδα της ωκυτοκίνης στο σώμα του. Υποθέτουν ότι εάν μπορούσε να γίνει εναίσιμη χορήγηση αυτής της ορμόνης στον άνθρωπο, πιθανόν να τον βοηθούσε να αυξήσει τις εκφραστικές του κινήσεις με τρυφερότητα προς τον σύντροφό του».
pyles.tv
